Normaal Vitaal

Misschien moeten we minder lang stilstaan bij hoe het leven eruitziet, en meer genieten van wat erin zit.

Gelaten laat ik het persbericht over me heenkomen. Nog 3 weken langer Lock Down. Nog langer thuisscholing, thuis werken. De vorige keren dat Rutte zijn praatje deed kon ik nog emotioneel reageren. Het lijkt wel of er een pandemiemoeheid heeft toegeslagen. Ik onderga het inmiddels. Ik heb mijn mening over het beleid en de aanpak van het kabinet, maar ik houd me toch netjes aan de regels. Wat ik wel merk is dat het voor mij, mijn partner, mijn buren, kennissen, vrienden, familie, cliënten of welke contacten ook steeds lastiger wordt om welke reden dan ook om te leven.

Life designers

Misschien leg ik me wel bij de maatregelingen neer, ik volg ze netjes op. Maar ik heb wel besloten om mijn gemoed er niet meer door te laten aantasten. Dat weiger ik! Toen las ik deze zin in een boek van Evelyne Meens, dit boek gaat over coachen van loopbaan en levenskeuzes: “Misschien moeten we minder lang stilstaan bij hoe het leven eruitziet, en meer genieten van wat erin zit.” In haar boek schrijft Evelyne dat we eigenlijk allemaal Life designers zijn tegenwoordig. We hebben hier in Nederland altijd de mogelijkheid gehad om onze eigen levens, gezinnen, carrières en huizen te ontwerpen, middels levens- en loopbaankeuzes.

Keuzes maken?

Maar nu in deze pandemieperiode wordt dit op vele divers fronten en voor iedere groep of leeftijdscategorie op een andere manier steeds lastiger gemaakt. Veel keuzes worden inmiddels voor ons gemaakt, van hoe ver we tot elkaar mogen verhouden, tot hoe en wanneer we onze handen moeten wassen, of me mogen knuffelen, waar we mogen of moeten werken, wel of niet naar school gaan, of we wel mogen sporten, ons haar laten kappen en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Ineens kunnen we ons leven minder goed zelf vorm geven. Hebben we minder keuzes die we kunnen of mogen maken. Hebben we nog wel een keuze?

Minder stilstaan bij hoe het leven eruitziet

Voor mij is het nog overzichtelijk. Ik heb nog werk, mijn partner ook. Ja, wij hebben onze kinderen de hele dag thuis en moeten daar zelf ook het grootste deel van de tijd werken, dat geeft extra stress, net als het continue schakelen tussen rollen en afspraken verzetten, omzetten etc. Wij hebben het juist daarom ook vaak heel gezellig. Als twee zelfstandigen die nu meer thuis zijn kunnen we vaker lunchen samen, gaan samen vaker ff een wandeling maken of spelletje doen. Dus als dat het ergste is, dan kunnen wij hier nog prima mee leven. Maar ook velen om ons heen hebben te maken met géén werk, géén inkomen, ontslag, faillissement of zelfs gebrekkige gezondheid door deze nare pandemie. Probeer dan maar eens minder stil te staan met hoe het leven eruitziet, als de lelijkheid van deze tijd je leven eigenlijk even stil zet.

Meer genieten van wat erin zit

En dan, misschien juist dan, wordt het belangrijker dat je geniet van de dingen die er nog wel zijn. Misschien wel van het feit dat je dus meer tijd hebt om met je gezin, vrouw of vriendin, kinderen door te brengen. Of nu juist de ruimte hebt om die dingen te doen waar je al heel lang niet aan toe kwam, zoals een boek lezen, de zolder opruimen of juist even stil staan, wat dan ook. Vroeger zei mijn moeder: ‘tel je zegeningen’. Ik vond dat altijd een gekke uitspraak, maar naar mate ik ouder wordt, wordt hij steeds meer een waarheid voor me. Nu zeggen we vaker: Misschien heb je geen invloed op de situatie, maar je hebt wel invloed op hoe jij kiest met de situatie om te gaan.

Hoe ga jij met deze situatie om? Waar kan jij in deze tijd nog van genieten? Hoe word jij een levenskunstenaar? Ik ben benieuwd naar jou verhaal./contact